OKEGEM – “Ik ben altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen”, vertelt ons Stéphane Marlier, terug van de 39ste Marathon des Sables Legendary in de Marokkaanse Sahara. “Dit was iets helemaal nieuw in een onbekende omgeving met zand en warmte. Dat gaf me de energie om daarvoor te trainen en het geschikte materiaal te kiezen.”
We blikken bij hem thuis in Okegem terug op zijn deelname. Niet zozeer de afstand vormde een probleem, eerder het woestijnklimaat met de warmte en een zandstorm.
Voorbereiding
“Het was zaak om je daaraan aan te passen. Je moet ook alles meenemen in een rugzak en je krijgt enkel water. Het was dus zoeken naar het lichtste en enkel de hoogst noodzakelijke kledij om mee te nemen. Toiletten waren een kleine cabine met een plastic plank en een vuilniszak, bijna in het zicht van iedereen.”
Zijn training begon 6 maand op voorhand met progressieve afstanden van 100 tot 120 km per week en de gewenning aan een rugzak van 10,5 kg.
“Ik had niet een bepaalde plaats in het klassement voor ogen: enkel uitlopen en de finish overschrijden. Je kunt in België immers niet trainen op lopen op woestijnzand en die warme lucht inademen. Dit jaar viel het dan nog mee: rond de 40 °C en minder dan de voorgaande jaren. Het was vooral de zandstorm in het tweede gedeelte van de wedstrijd. De tenten vielen steeds plat en daarom heb ik me met mijn hoofd buiten de tent gelegd en met een bril en een buff geslapen. ’s Morgens lag ik onder een laag zand. Maar mijn angst om het niet te halen was na 2 dagen weg en ik wist, dat ik wellicht het einde zou halen. De grote ‘oef’ kwam dus niet aan de finishlijn, maar na de 2de dag.”
Kosten
De inschrijvingsprijs bedroeg € 3.700; met de vluchten en het materiaal kom je algauw aan € 5.000 in totaal. “Dat lijkt veel, maar de organisatie biedt echt alle logistieke ondersteuning, medische controles en zelfs een noodknop. Die omkadering rechtvaardigt de prijs. Het is immers geen gewone koers, maar een unieke ervaring, die me zal bijblijven voor de rest van mijn leven.”
Tijdens de wedstrijd was contact met het thuisfront niet evident. “Op sommige plekken in de Sahara heb je wat netwerk en kan je via WhatsApp bellen. Anders was je aangewezen op een gsm in een telefoontentje als je de file had getrotseerd. Daar kon je een videootje van 1 minuut maken, dat nadien naar een emailadres werd gestuurd, zonder antwoord te ontvangen.”
Toch leefden heel wat mensen mee met zijn deelname. “Ik was daarover verbaasd, want behalve mijn vrouw en enkele vrienden en collega’s was niemand ervan op de hoogte. Toen ik terugkwam bleken velen me te hebben gevolgd via de website van de organisatie en de tracker die elke deelnemer droeg.”
Stéphane twijfelt of hij dit avontuur ooit nog zou overdoen. “Ik ontdek graag en doe liever niet iets over. Wellicht ga ik voor een andere uitdaging. Momenteel overweeg ik een deelname aan de etappewedstrijd ‘Tor des Géants’ van 330 km binnen 6 dagen. Je bepaalt daar je eigen tempo. Binnen anderhalf jaar zou ik die willen lopen. Wat ik nodig heb is een doel en 1 jaar de tijd om dat te bereiken.”
We gaven Stéphane alvast rendez-vous tot na een volgend exploot.
Info: Marathon Des Sables – Tor des Géants.
MLI
