Beste Jean-Paul en Scouts-vriend Jimmy,
NINOVE – “O Heer, d’avond is neergekomen. De zonne zonk. Het duister klom…” Zo begint het “Avondlied” waarmee elke kampdag obligaat wordt afgesloten. En zo voelt het nu ook een beetje aan: Jouw levenskamp werd afgesloten. Het lied is gezongen. Vrij abrupt. Zonder aankondiging of intro. Onverwacht. Velen staan als “van de hand Gods geslagen” verweesd te staren in het grote ….“Niets”. Triest. Met een gemoed vol van ongeloof. Met vochtige ogen die niet goed meer zien. En toch…
Zeer geleidelijk aan gaan droefenis en tristesse over in een lichte glimlach door milde gedachten die gevoed en gekneed worden door de rijke onwillekeurige herinneringen en hersenspinsels die ons voeren langsheen filmfragmenten van de trektocht-des-levens waarin jij ineens weer opveert als acrobaat-evenwichtskunstenaar. “Dan trekken die oude gezichten nog eenmaal mijn ogen voorbij..” zongen we menigmaal. Het wordt een langspeelfilm waarin je een rol speelde als foerier tijdens de ontelbare kampen met de “skoeten van Nienof”. Alles netjes geordend in de foeragetent. Eén enkel grassprietje op het grondzeil en je had al een borstel in aanslag. “ ‘t Moe proeper zauijn!” was je devies. En proper was je zelf ook. Soms zelfs tot op het maniakale af. Waar anderen het dikwijls hielden bij een snel “kattenwasje” in de beek, nam jij uitgebreid de tijd om je van kop tot teen te wassen. “Voilà ze! Wa zenj weer proeper” Ook je rugzak in de tent was een voorbeeld van extreme netheid. Alles netjes opgevouwen en geordend in tegenstelling tot wat de meeste andere rugzakken kenmerkte: Vlug, vlug alles erin geduwd en de boeken toe. Geleerde koppen zouden er nu wel een of andere autismespectrum-stoornis in zien, maar dat woord bestond in “onzen tijd” nog niet. Toen heette dat “orde en netheid”
De verhalen over de huifkartocht door Ierland met Felix en Michel. Ze lieten je –altijd te vinden voor een grapje- aanbellen (om water te vragen voor de paarden) aan een huis waar in de voortuin een bord was geplaatst “To Let” (te huur) . Na een tijdje kwam je terug met de boodschap dat “Mijnheer To Let niet thuis was”… Hilariteit alom en een vloek en “smieërlappen” als wederwoord…
Jaren later waren we lange tijd de barmannen met dienst in het V.T.-lokaal. Opnieuw moest alles er netjes bijliggen. Frigo’s opgevuld, glazen gespoeld en als laatste check-up nog eens kijken of alle stoelen wel goed stonden. Uren later stak het al wat minder nauw en was de lokroep van “Mama Miracolli” duidelijk te horen. Ik woonde toen niet zo ver van de St-Jorisstraat en een spaghetti-ken was vlug gemaakt.
De optochten met de scouts door de straten van Ninove. Ik denk niet dat er ooit iemand is geweest die met nòg meer fierheid de vlag hoog hield dan jij. Het doet me denken aan de legendarische conférancier Toon Hermans over de “vaandeldrager”. “Hij ging zo hoog op in dat vaandel… “. Je zou ze met je leven beschermd hebben. Ja makker … zo maken ze ze niet meer tegenwoordig.
En als de ambiance er goed in zat kwam de acrobaat-evenwichtskunstenaar in je naar boven. Wedden voor “nen tournée” .. Meer was er niet nodig of we zagen je rondlopen op je handen, handenstand op één hand of op de rugleuning van twee plooistoelen… “Den tournée “ was op voorhand gewonnen!
En … bij elke –al dan niet spontane- zangstonde waar ook ergens te lande kwam ook jouw “solo” steevast aan bod. “ ’s Avonds als het kampvuur brandt” “(zau ze zau tegen mau) … Jipie jaheeeee , jippie ja hoo-ooh…. Memorabele momenten…. Waarbij een grapje, een kwinkslag, een dubbele bodem of een opzettelijke verspreking nooit veraf waren. Soms volstond zelfs een veelbetekenend knipoogje om elkaar te begrijpen. Brothers –in-arms ( en het moet gezegd: soms ook in “crime” al is de term kattenkwaad hier eerder van toepassing). En dat je een scouts-broer-voor-het-leven had , dat weet elkeen die dat weten moet. Ik denk niet dat Rik graag zou hebben dat ik hem hier vernoem. “Door eenzelfde wet steeds verbonden” is blijkbaar niet enkel een mooi liedje, maar voor sommigen een uiting van “Wees Paraat!”
“Om te groeteeeen…. Groet!” Doe al onze vrienden scoutsbroeders ginder de groeten. Zing erop los tot we het hier kunnen horen . In gedachten zijn we allen samen. “Ik zeg u geen vaarwel mijn broer……Zodra de lente komt in ’t land, zien wij elkander weer…” “Groeeeet… Af” Rust zacht beste vriend…. In mijn hoofd hoor ik het liedje weer: “’s Avonds als het kampvuur brandt” Alleen … het einde klinkt wat anders: “Jippi ja hee : Jimmy “là-haut” …..
Dirken Dirkigent
